Para ir á montaña

Estiven calada pero non estiven parada. Cosín algunhas cousas rápidas e outras menos rápidas.

Sei que as bolsiñas para aperitivos parecen feitas para levar a merenda dos nenos, pero en realidade a primeira que me encargaron vina nunha montaña de man dunha adulta e sei que algunha marchou para outra adulta e co mesmo fin. Os adultos e adultas tamén tomamos aperitivos/merendas máis aló dos restos que deixan os fillos, non nos escondamos, e tamén nos gusta levalos en bolsiñas monas. Fixen estas poucas e algunha máis para cumprir cuns encargos e que as poidan levar á montaña de excursión.

E como a cousa vai de ir á montaña, vouvos amosar outro encargo que me fixo o deportista da casa: quería algo fino que non lle molestase co casco da bici e que lle tapase o frío da cara cando anda por aí correndo ou na bici de noite coa xeada...

Bueno, mellor dito, colleu unha braga miña das de marca, daquelas primeiras que apareceron hai... non sei, quince? vinte anos? e cortouna! Dixo que un día pola mañá tiña frío na cara e que se tapaba a cara non daba tapado ben a cabeza, así que tiven que demostrarlle que se mo pedira podía terlle feito algo máis axeitado.

... un pasamontañas!

Faime gracia o nome, a vós non? Pasa-montañas. 

A tea é un polar moi fino que merquei nos retais, e que ademáis ten un tacto super suave, e quedaría xenial con eses tons azuis que ten e os ollos do Moucho, pero ides ter que perdoar as fotos cun neno nun brazo e case sen luz á última hora da tarde, todas trepidadas, síntoo. Pero xa vos facedes unha idea do ben que lle queda.

Saquei o patrón daquí e simplemente o fixen máis grande a ollo, tanto no longo, separando as dúas follas do patrón, coma no ancho, ampliando por atrás. E tiven sorte e quedou ben. 

Cosín as costuras planas para que non lle molestasen ó deportista co seu casco, e no remate do furado para os ollos puxen un chico de FOE que merquei nunha mercería da cidade e que aínda non tivera ocasión de utilizar. 

Total, en resumo, un exitazo ;)