Blusa fina

Resulta que entre os cinco humáns que somos nesta casa contamos as camisas que temos cos dedos dunha man... e posiblemente nos sobren 4, pero hai unha integrante da familia en concreto que hai tempo que amosa certa predilección polas blusas, camisas ou demáis prendas de tea plana con botóns, e ademáis gusta de abotoalas ata o derradeiro botón.

A min non me fai ilusión ningunha, pero a ela si, así que merquei un retallo dunha tea de algodón suaviño en Retales Gloria e dispúxenme a facer o patrón 31 da Ottobre 1/2014 en talle 128.

Quédalle mallada. E Creo que ata me gusta, porque o estilo da propietaria é especial, e non hai máis que ver o accesorio que colleu para a sesión de fotos, unha maqueta dunha guitarra eléctrica que recén acababan de montar ela e o Moucho.

Eu tiña pre-escollidos uns botóns malvas de camisa que sabía que había no meu bote de botóns, pero logo dunha trifulca, para despistar a unha das partes e calmar os ánimos pedinlle á L que viñera escoller os botóns para a súa camisa, e escolleu estes nacarados de distintas cores pastel cun neno nun deles e tigres no resto que me tocaran nun sorteo hai anos. Ó principio case me arrepentín de preguntarlle, pero agora gústanme.

Como novidade conseguín que funcionara o prensateas automático para facer ollos para os botóns, e aínda non sei por que nunca consigo que o faga, de feito creo que o conectei e fixen probas unhas 8 veces antes de conseguir que funcionase, pero é moi prático, só marcas un par de mm máis grande da medida do botón e fai o ollo automáticamente. E ademáis, isto si que foi novidade novidosa, cosín os botóns á máquina, que me daba un medo horroroso por se partía as agullas todas e ó final non era para tanto. Deixei un cabo máis longo para enrollar na base e rematar e quedaron perfetos.

En canto dei a última puntada púxoa e xa non a quitou en dous días, ata que a manchou de chocolate e lla fixen quitar, así que está confirmado que se quero que poñan a roupa que fago teño que facer a roupa que queren.