Merquei a tea, saquei o patrón dun chaleque da Ottobre que tiña e montei un cristo cortando esa tea peluda. Picábame todo e de súpeto xa non me pareceu tan boa idea.
Quedou enorme a pesar de que xa lle cortara un bo anaco e as sisas van rematadas daquela maneira, pero ela di que lle gusta.
Agora fáltame o da L. e planeo facer eu o patrón e facelo máis curto e máis entallado, entre outras cousas porque me queda pouca tea. Se consigo facelo algún día volvo por aquí amosárvolo.
ánimo! non debe ser nada sinxelo meterlle man a esa tea! a miña sobriña tamén ten un chaleque deses...teñen moito éxito entre as cativas jejej. Que guapísimo está o parrulo*!
ResponderEliminar